Testimonium
Dit schilderij zou ik onmiddellijk naar Nationale Opera & Ballet sturen. Het lijkt me ‘het’ decor voor de Wagner-opera’s. Je komt steeds dichter bij het magisch -realisme. Met een eigen karakteristiek: de trap naar een einder en de wolken. Mooi geschiderd mystiek schilderij, waarin een trap zowel naar onder als naar boven naar iets of niets leidt, hoewel: naar beneden naar een duistere wereld (misschien wel de hades) en naar boven naar een lichtere, mogelijk betere wereld (misschien wel de hemel). Opmerkelijk en prikkelend vind ik de bedompte ruimte waarin de trap begint, de muur die door de trap wel en niet doorbroken wordt en de wolken die zowel van onder als van boven kunnen komen. Dat laatste suggereert dat de trap en de ruimte zich in een wolkendek bevinden.De breuk in de muur suggereert weer dat een (CO2-)wolk de muur met geweld heeft doorbroken, maar dan mis ik de stenen die daarbij gevallen zijn. Het muurrestant is hoop ik niet het beeld dat je hebt opgeslagen bij het zien van het slopen door de aannemers vd Kant. Dat gaat niet volgens de arbowet.
De muur, de gele vlakken vind ik echt prachtig van sfeer. Dat geldt evenzeer voor de trap. Het bruin in het trapgat in relatie tot de wolk is wat mij betreft ten opzichte van andere elementen wat te contrastrijk. Daar gaat het de kant op van een hard magisch -realiseme als bij Willink en Dali. Qua sfeer denk ik dat je bij de schrijver Hubert Lampo in de buurt komt of misschien wel Arthur van Schendel.
Wat betreft de psychologie voel ik dat de wereld vol dilemma’s zit, waar de oplossingen nog in nevelen gehuld zijn. Er zijn ingangen en opgangen, maar die werkelijk gaan bereiken en de juiste kiezen lijkt nog een eindeloze weg, maar niet een hopeloze.
Je vriend
Gerard